ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Δ.Α.Κ.Ε. Δ.Ε. ΠΕΙΡΑΙΑ

__________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Το Νοέμβριο του 1983 για πρώτη φορά η Φιλελεύθερη παράταξη κατέβηκε σε εκλογές της Ε.Λ.Μ.Ε Πειραιά με την ονομασία «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ  Μ..Ε ΠΕΙΡΑΙΑ» το Μ.Ε σημαίνει Μέσης Εκπαίδευσης, γιατί τότε δεν είχε γίνει η συγχώνευση Μέσης και Τεχνικής Εκπαίδευσης. Όταν το 1987 δημιουργήθηκε η Δ.Α.Κ.Ε Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ εντάχτηκαν σε αυτή.

Στις εκλογές τότε για το 7μελές Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Λ.Μ.Ε Πειραιά πρώτη δύναμη βγήκε η ΕΣΑΚ  - ΔΕΕ με 3 συμβούλους, δεύτερη η ΠΑΣΚ με δύο συμβούλους και τρίτη Οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ με δύο συμβούλους τους αείμνηστους Διονύση Χρυσοφώτη και Πέτρο Δημητράκο.

Στο Συμβούλιο αυτό Πρόεδρος εξελέγη ο Σταμάτης Φαράκος της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ

 

Το 1ο ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

 

    Υποψήφιοι για το Δ.Σ. 1. Ανδρέου Κώστας - Ράλλειο Γυμνάσιο Πειρ.

                                     2. Δημητράκος Πέτρος - Ιωνείδιος Πρωτ. Σχολή

                                     3. Καϊράκης Θόδωρος - Ράλλειο Λύκειο Πειρ.

                                     4. Μανιάτης Γιάννης - 4ο Λύκειο Πειρ.

                                     5. Χρυσοφώτης Διονύσης - 2ο Λύκειο Νίκαιας

 

  Υποψήφιοι για την Ε.Ε. 1. Παπαβασιλείου Κώστας - 2ο Λύκειο Πειρ.

                                     2. Χαψής Δημήτρης - 4ο Λύκειο Πειρ.  

___________________________________________________________________________________________________________________________________

                                               ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

 

«ΟΤΑΝ Η Ε.Λ.Μ.Ε ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΡΙΖΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ»

 

            Ήταν κάπου στον Μάρτιο του 1989. Εποχή αγώνων του Κλάδου. Εποχή που αν η απεργία στην Ε.Λ.Μ.Ε μας κατέβαινε στο 60% (σπάνια βέβαια) ντρεπόμαστε όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.

. Είχα την τιμή τη χρονιά αυτή να είμαι Πρόεδρος. Πιστεύω ότι θυμάμαι και τα άλλα έξη μέλη (επτά είχε τότε η Ε.Λ.Μ.Ε Πειραιά): Γιάννης Μαργαρίτης, Αντώνης Τσουρινάκης, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Άρης Αλεβίζος,  Θωμάς Ακριτίδης,  Κυπριανός Ευστρατίου.

            Ο κλάδος είχε τότε ένα πενιχρό κέρδος από τη μεγάλη απεργία του Μάη του 1988, μας δώσανε για κάθε τρίμηνο ένα μικροποσό, το οποίο όμως είχε καθυστερήσει να δοθεί πάνω από επτά μήνες.Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Λ.Μ.Ε Πειραιά είχε κάνει παραστάσεις διαμαρτυρίας στον τότε Προϊστάμενο, στον τότε Νομάρχη και σε άλλους αρμόδιους. Αποτέλεσμα τίποτα. Πήραμε λοιπόν ομόφωνα την εξής απόφαση: Βγάλαμε κάλεσμα που έλεγε «Καλούμε όλους τους συναδέλφους την  (δε θυμάμαι ημέρα) και ώρα 11 π.μ στην πλατεία Κοραή να διαμαρτυρηθούμε για την καθυστέρηση καταβολής των χρημάτων μας. Δεν είναι αργία, δεν είναι απεργία, απλά δε μας δίνουν τα λεφτά μας και δε δουλεύουμε».Πάνω από 500 συνάδελφοι μαζεύτηκαν. Βγάλαμε ένα μικρό λόγο και ξεκινήσαμε πορεία για τη Νομαρχία. Ήταν τότε η Νομαρχία Γρηγορίου Λαμπράκη, κοντά στο Πασαλιμάνι.

Σείστηκε ο Πειραιάς. Ντουντούκες, πανώ, συνθήματα. Είχα την τιμή να είμαι μπροστά. Στρίβοντας τη Γεωργίου βλέπω κάποιον να έρχεται προς την πορεία με ένα φάκελο. Ρωτάει ποιος είναι ο Πρόεδρος και τότε μου λέει . «Κύριε Πρόεδρε μέσα στο φάκελο υπάρχει η επιταγή για τα τρίμηνά σας, πάω να την καταθέσω στην Τράπεζα και από αύριο μπορείτε να πληρώνεστε»

Η Ε.Λ.Μ.Ε Πειραιά είχε τρίξει τα δόντια της. Η εργοδοσία είχε υποκλιθεί.

                                                                                                                                                                                                Θεόδωρος Χ. Καϊράκης